Εδώ που στη φτέρη τ’αηδόνι πλανάται
Να στήσωμε ελάτε αδέρφια χορό
Και στου ήλιου τα πρώτα διαμάντια
Ριχνόμαστε αγνάντια σε Τούρκων σωρό.

Από Φλόγες η Κρήτη ζωσμένη,
τα βαριά της σίδερα σπά
και σαν πρώτα χτυπιέται χτυπά
και γοργή κατεβαίνει .

Με μεγάλο θεόρατο δόρυ
όλη νειάτα πετά και ζωή
και σε τόση φωτιά και βοή
τρέμουν δάση και όρη .

Όπου ρίξει θολή τη ματιά της
χίλια όπλα στις ράχες λαλούν
και χιλιάδες πετούν πυροβολούν
Τουρκομάχοι μπροστά της.

Τιμημένο σπαθί ξεγυμνώνει
μα ο Σουλτάνος σπαθί δεν γροικά
το βαρύ της το χέρι χτυπά
και η μαθιά της λαβώνει .

Χτυπά-χτυπά της θάλασσας το Σούλι
χτύπα κόρη γλυκιά του γιαλού
εδώ οι άντρες παλαίουν
αλλού ζουν ως γυναίκες ή δούλοι.

Από δώ Σελινιώτες , Λακκιώτες στη φωθιά
Από κεί στη φωθιά Σφακιανοί, Σφακιανοί
να βοϊζει παντού μια φωνή
σταις σπαθιαίς μας ταις πρώτες.